Με την Pinar καθόμαστε στο ίδιο θρανίο, στο Hartnackshule στο Berlin. Δεν χρειάστηκε να ανταλλάξουμε πολλές κουβέντες για να γίνουμε φίλοι, ούτε να φτιάξουμε παρέα πολλά δαχτυλίδια από καπνό- είναι κι αυτή πρώτη τζιμινιέρα σαν κι εμένα.
Τολμώ να πω πως την αγάπησα αμέσως, όταν την είδα να πληκτρολογεί με κινηματογραφική ταχύτητα ένα μήνυμα στο κινητό της, με τα πορτοκαλί της νύχια. Ε, κι από κείνη τη στιγμή δε λέω να ησυχάσω με τίποτα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σαν να μπήκε μέσα μου ο Ερντογάν και με κυρίευσε και αποφάσισα να την εξευρωπαΐσω, όπως ακριβώς θέλησε να κάνει κι εκείνος με τις νεαρές Τουρκάλες, καταργώντας τις μαντίλες.
Τολμώ να πω πως την αγάπησα αμέσως, όταν την είδα να πληκτρολογεί με κινηματογραφική ταχύτητα ένα μήνυμα στο κινητό της, με τα πορτοκαλί της νύχια. Ε, κι από κείνη τη στιγμή δε λέω να ησυχάσω με τίποτα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σαν να μπήκε μέσα μου ο Ερντογάν και με κυρίευσε και αποφάσισα να την εξευρωπαΐσω, όπως ακριβώς θέλησε να κάνει κι εκείνος με τις νεαρές Τουρκάλες, καταργώντας τις μαντίλες.
Εδώ πρέπει να πω πως σιχαίνομαι το πορτοκαλί χρώμα όσο οτιδήποτε άλλο- όχι, το παίρνω πίσω, περισσότερο από όλα σιχαίνομαι τη φέτα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μόλις μπει στο οπτικό μου πεδίο, ακούω μια φωνή που μου λέει: "Κίνδυνος"- αυτό είχε πει και η Θεά Λινέτ στο "Desperate Housewives", όταν της έδωσε ο Τομ να φορέσει μια πορτοκαλί μπλούζα στην καινούργια πιτσαρία τους- και κάνω διάφορους εφιαλτικούς συνειρμούς, όπως την Pamela Anderson να σπιντάρει μαζί με το στήθος της σε παραλία της Αμερικής, αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας- ε σε αυτό βοήθησε καταλυτικά η πλαστική χειρουργική-, το μπουκλέ στέρνο του Μιτς Μπιουκάναν, την κουζίνα της θείας μου της Λούλας που με κυνήγαγε η μάνα μου να φάω το αβγό μου- δεν αναφέρομαι μόνο στην προσχολική μου ηλικία, αλλά και πολύ αργότερα κ.ά.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μόλις μπει στο οπτικό μου πεδίο, ακούω μια φωνή που μου λέει: "Κίνδυνος"- αυτό είχε πει και η Θεά Λινέτ στο "Desperate Housewives", όταν της έδωσε ο Τομ να φορέσει μια πορτοκαλί μπλούζα στην καινούργια πιτσαρία τους- και κάνω διάφορους εφιαλτικούς συνειρμούς, όπως την Pamela Anderson να σπιντάρει μαζί με το στήθος της σε παραλία της Αμερικής, αψηφώντας το νόμο της βαρύτητας- ε σε αυτό βοήθησε καταλυτικά η πλαστική χειρουργική-, το μπουκλέ στέρνο του Μιτς Μπιουκάναν, την κουζίνα της θείας μου της Λούλας που με κυνήγαγε η μάνα μου να φάω το αβγό μου- δεν αναφέρομαι μόνο στην προσχολική μου ηλικία, αλλά και πολύ αργότερα κ.ά.
Παρόλα αυτά θα έπρεπε να βρω έναν έξυπνο τρόπο να της σερβίρω, σαν σιροπιαστό του Χατζή. Να μην καταλάβει ότι είμαι ένας Ελληνάρας θρασόνι, ούτε ότι την φτύνω μαζί με τα κουκούτσια.
Στο κάτω κάτω τέσσερις μέρες τώρα με κυκλοφόρησε στα καλύτερα, στην τούρκικη αγορά του Kreuzberg για να αγοράσω λουκούμια, tatlicilar και καφέ και και με υπερασπίστηκε όταν δύο συμπατριώτες της έδειχναν τα γυαλιά μου και γέλαγαν- τους δικαιολογώ απόλυτα μια και μοιάζω με κλώνο τόσο της "Αλεπούς, όσο και του Μπούφου".
Στο κάτω κάτω τέσσερις μέρες τώρα με κυκλοφόρησε στα καλύτερα, στην τούρκικη αγορά του Kreuzberg για να αγοράσω λουκούμια, tatlicilar και καφέ και και με υπερασπίστηκε όταν δύο συμπατριώτες της έδειχναν τα γυαλιά μου και γέλαγαν- τους δικαιολογώ απόλυτα μια και μοιάζω με κλώνο τόσο της "Αλεπούς, όσο και του Μπούφου".
Αφού σπατάλησα αρκετές εργατοώρες, κατέληξα στο να της αρχίσω μια κουβέντα για τη Σεχραζάτ, το "Κισμέτ", τα "Ασημένια φεγγάρια" κτλ., και κάπου εκεί να της εμφανίσω ύπουλα ένα κατακόκκινο βερνίκι της MAC. Και αν στην τελική παρεξηγηθεί, τότε θα βάλω μπρος τα μεγάλα μέσα, θα πάρω ύφος Χάρις Αλεξίου, απόφοιτη του Θεάτρου Τέχνης και θα της τραγουδήσω το "Εγώ Χριστό κι εσύ Αλλάχ, όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ"...
Δε μπορεί κοτζάμ Χάρις συγκίνησε ένα ολόκληρο έθνος με την υποκρισία της, εγώ δεν θα καταφέρω να συγκινήσω την Pinar;
Δε μπορεί κοτζάμ Χάρις συγκίνησε ένα ολόκληρο έθνος με την υποκρισία της, εγώ δεν θα καταφέρω να συγκινήσω την Pinar;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου